မိတ္ေဆြမ်ားေရာင္းရင္းမ်ား ခင္ဗ်
ေနာက္ႏွစ္ဆုိရင္ ဇူလိုင္ ၇ အျဖစ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ တင္းတင္းျပည့္ေတာ့မွာပါ။ အဲဒီ့အခ်ိန္ ပူပူေႏြးေႏြးကာလ (၇)လခန္႔အကြာမွာ ထုတ္ေ၀ခဲ့တဲ့ ေနာင္ေတာ္ အစ္မေတာ္တို႔ရဲ႕ ဥဒါန္းမေၾကအမည္ရ စာေစာင္တေစာင္ဟာ (ကဗ်ာစာေစာင္ပါ) အိုမင္းေဆြးေျမ့ ဇရာလကၡဏာအျပည့္နဲ႔ က်ေနာ့္ဆီမွာ သိမ္းထားမိဆဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ (က်ေနာ့္လက္ထဲမွာပဲ ၃၆ တိုင္ရွိပါၿပီ) အဲဒီ့စာေစာင္ကို လာမယ့္ ၂၀၁၂ ခုမွာ ႏွစ္ ၅၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ျပန္လည္ထုတ္ေ၀ရင္ေတာ့ျဖင့္ တစုံတရာေသာ အက်ဳိးရလဒ္မ်ား ရႏိုင္မလားဘဲ ထင္မွတ္မိပါတယ္။ စြမ္းႏိုင္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ား ၀ုိင္း၀န္းႀကိဳးပမ္းၾကဖို႔ပါခင္
ေလးစားစြာျဖင့္
ခင္လြန္း
ေမြးေမေမသို႔ …
ဒီေန႔ဆုိရင္ ေမေမနဲ႔တကြ အမိေက်ာင္းေတာ္ႀကီးႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုခဲြခြာသြားရတာ ၇ လ ရွိပါၿပီေကာေမေမ။ ခြဲခြာသြားရတာ ဆုိေပမယ့္ ပညာသင္ၾကားဘုိ႔ ေမြးရပ္ေျမကိုစြန္႔ခြာျခင္းမ်ဳိ
သားေမာင္ စြန္႔ခြာလာခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ကုိေတာ့ ေမေမ့တသက္တာလုံး ေမ့ေပ်ာက္လို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကိုေတာ့ သားေမာင္ ယုံၾကည္ပါတယ္။ ေမေမနဲ႔တကြ ေက်ာင္းေတာ္သူ ေက်ာင္းေတာ္သားေတြရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲမွာ စြဲက်န္ခဲ့တဲ့ ေန႔ႀကီးေပါ့။
ေမေမ။
သားေမာင္မရွိေတာ့လို႔ သားကိုလြမ္းသၿပီး စိတ္ဆင္းရဲမေနပါနဲ႔ေမေမရယ္၊ သားတို႔ရဲ႕ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ကိုေအာင္ေက်ာ္က်ဆုံးစဥ္က ကိုေအာင္ေက်ာ္ရဲ႕ မိခင္ႀကီးေျပာခဲ့သလို “ က်မသားေသလို႔ ၀မ္းနည္းရမွာထက္၊ က်မသားလိုသားမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ မေမြးႏုိင္တာကို ပိုၿပီး ၀မ္းနည္းပါတယ္ …” ဆိုတဲ့ စကားမ်ဳိးသာ ၾကားစမ္းပါရေစေမေမ။
သားတုိ႔ကို သတ္တဲ့လူယုတ္မာေကာင္ေတြကို သားတုိ႔ဆယ္သက္ မေက်ဘူးေမေမ။ သူတုိ႔ဟာ သားတို႔ရဲ႕ အသက္ကို လက္နက္အားကိုးနဲ႔သာ ေသေအာင္သတ္ႏိုင္တာပါေမေမ။ သားတုိ႔ရဲ႕ ခိုင္မာလွတဲ့ စိတ္ဓာတ္န႔ဲ ႏွလုံးသားကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မသတ္ႏိုင္ဘူးေမေမ။ သားရဲ႕ ကိုယ္စား၀ိညာဥ္ဟာလဲ ေမေမ့ထံပါးနဲ႔ အမိတကၠသိုလ္မွာဘဲ စြဲက်န္လ်က္ပါေမေမ။
ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ေမေမနဲ႔ ေက်ာင္းေတာ္သူ ေက်ာင္းေတာ္သားေတြက သားနဲ႔တကြ က်ဆုံးသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားတရာေက်ာ္အတြက္ ေကာင္းရာသုဂတိလားေစဘို႔ ဆုေတာင္းေနၾကတာကို ထပ္ေလာင္းၿပီး စေကာေလာက္မွ ေစာက္မနက္တဲ့ လူယုတ္မာ၊ လူမသမာ လူသတ္ေကာင္ေတြကို ဘ၀ဆက္တိုင္း လက္စားေခ်ရေစရန္ ဆုေတာင္းေပးပါေတာ့ ေမေမရယ္ ….။
အစဥ္ရိုေသစြာ ကန္ေတာ့လ်က္ …
သားေမာင္
ဤ “ ေမြးေမေမသို႔ .. ” စာစုသည္ ၁၉၆၂ ခု ဇူလိုင္ (၇) အေရးအခင္းအၿပီး လတ္လတ္္ဆတ္ဆတ္ ႀကီးျဖစ္ေနေသးသည့္
ဥဒါန္းမေၾကစာေစာင္
စာမ်က္ႏွာ - ၆ မွ
