စာမိတ္ေဆြ
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကာလက ေန႔ မ်ားမွ က်ေနာ္တို႔က ဒုကၡသည္စခန္းေလးတခုထဲကေန တ ေန႔တေန႔ ေရဒီယိုေလးနားပဲကပ္ၿပီး ဘာျဖစ္မလဲ ဘာျဖစ္မ လဲနဲ႔ ရင္ဖိုသည္းထိတ္ ေနၾကရတာေလ။ သံဃာေတာ္အရွင္ သူျမတ္မ်ားရဲ႕ မဟာဂ႐ုဏာတရားႀကီးမားပုံကိုလဲ အံ့ခ်ီးဘ နန္းျဖစ္ၿပီး ၾကည္ညိဳသဒၶါ ပြားလုိ႔ေပါ့။

ရန္ကုန္မိုးထဲေလထဲမွာ သံဃာေတာ္ေတြက ထီးမမိုး ဖိနပ္မပါဘဲ ဒါယကာ ဒါယိကာမေတြ ျပည္သူ ျပည္သားေတြ ဆင္းရဲႏြံ႔တြင္းက သက္သာရာရဖို႔ ေမတၱာဘာ၀နာေတြ ရြတ္ပြားၿပီး ဆုေတာင္းခ်ီ တက္ပြဲေတြ လုပ္သတဲ့။ အာဏာပိုင္လက္ပါးေစေတြက ပါးကြပ္သားေတြလို စိန္းစိန္းႀကီးၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္ေစ့ေအာက္မွာတဲ့။ အသက္အႏၱရာယ္ေတြ မ်ားပါဘိနဲ႔ေနာ္။

က်ေနာ္က သာသနာေတာ္ႀကီး သံဃာေတာ္ထုႀကီးရဲ႕ေမတၱာေစတနာကို အဲဒီလိုၾကားေနရေတာ့ မ်က္ ရည္မ်ားပင္ သီမိၿပီး ဒီကဗ်ာေလးကို ေရးျဖစ္ပါတယ္။ အမွတ္တရေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (ကဗ်ာေရးသူ)

ေကာင္းခ်ီးတရား

၀န္းက်င္ကိုေမွာ္သြင္းထားတဲ့မိုးက
သစ္ပင္ေတြကိုဖ်ားေယာင္းလို႔
သစ္အိုပင္အုပ္ႀကီးမ်ားက
အမွည့္လြန္သီးေတြ သီးလို႔။

ေဟမႏၲနတ္သားက
ေလာကကိုမ်က္စပစ္လိုက္ကာ
အိပ္ဖန္ေစာင့္ရင္း
ရာသီကိုက္ ပန္းကိုေရြးရင္း
ကိုယ္ေရာင္ေဖ်ာက္လ်က္က
မိုးစည္ယြန္းသံ ေပးလို႔။

ဗလာေတာင္တန္းႀကီးေတြကေတာ့
ေလာကဓံကို
ေက်ာေပၚက စြပ္ေၾကာင္းႀကီးေတြတျပျပနဲ႔
ေႏြဦးကိုေႁခြခူးခဲ့တဲ့ဇာတ္လိုက္အခ်ဳိး
သူ႔အေမာက္ကိုေထာင္လို႔ ႐ွဴိးတျပျပ။

ေဟာ .. ၾကားစ
အတြင္းေအာင္ျခင္းတရားတပိုဒ္
ရြတ္ဖတ္သံရွည္ ၾကားရ
၀ါစဂၤတပါး ပုဒ္ျဖည့္စဥ္

“ လုံးစုံမ်ားစြာ သတၱ၀ါ ခ်မ္းသာ ကိုယ္စိတ္ၿမဲပါေစ
ဥပဒ္ရန္ေဘး ကင္းစင္ေ၀း ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ
လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း ကင္းေ၀းၾကပါေစ
ဒို႔ေမတၱာစြမ္း ကမၻာလႊမ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ ”

စၾက၀ဠာအနႏၲ
၀တ္ျဖည့္သူတို႔ ေတာင္းဆု
အႏုေမာဒနာ သာဓု သာဓု သာဓု။ ။

ခင္လြန္း
စက္တင္ဘာ၊ ၂၀၊၂၀၀၇