ဒီေန႔ဟာ ဘုရားနဲ႔တဂိုဏ္းထဲထား ၾကည္ညိဳေလးျမတ္ကိုးကြယ္ရတဲ့ ေက်းဇူးရွင္မိခင္ႀကီး၀မ္းၾကာသုိက္ကေန က်ေနာ့္ ကုိေမြးဖြားခဲ့ရာ ၅၁- ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေန႔ေပါ့။
ေမြးေန႔တခုကို ျဖတ္သန္းရေလတိုင္း အမွတ္ထင္ထင္ ရွိခဲ့ေလာက္ ေအာင္ဘ၀ကဆန္းျပားလွတယ္ မရွိတာကုိ က်ေနာ္ေျပာျပခ်င္တာပါ။
သူလိုငါလိုသာႀကီးျပင္းခဲ့ရတဲ့က်ေနာ့္ဇာတ္ခုံမွာ က်ေနာ္ဟာ လူႀကိဳက္ မ်ားလွတဲ့ဇာတ္ရုပ္အျဖစ္ ကံၾကမၼာက ေဖးမ,ဖူးခဲ့တာ ရွိမရွိ၊ ဒါကို ေတာင္ခိုင္ခိုင္မာမာမေျပာတတ္ေတာ့ပါဘူး။ဒါဟာ က်ေနာ့္ရဲ႕သိမ္ဖ်င္း လြဲေခ်ာ္မႈမ်ားအတြက္ ဆင္ေျခဆင္လက္ျဖစ္ေနမယ္ ဆိုရင္လည္း က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် မတိက်ခဲ့မႈကိုေတာ့ ၀န္ခံရပါမယ္။က်ေနာ္ ျဖင့္ ဒီလိုသာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဖမ္းဆုပ္မိေတာ့တာပါပဲ။
ေသခ်ာတာက ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ က်ေနာ့္ေရႊရတုေန႔မ်ားကစၿပီး က်ေနာ့္မွာရွိတဲ့ အရင္းအတိုင္းသာ ဤ မဟာပထ၀ီ သည္ကမၻာေျမႀကီးကို အပ္ႏွံထားခ်င္ေတာ့တာပါ။
အႀကိမ္ႀကိမ္ အားတက္ေပ်ာ္ရႊင္၊ အႀကိမ္ႀကိမ္ အားပ်က္ယိုင္လဲ အႀကိမ္ႀကိမ္ စကားေမးျပန္မရခဲ့တဲ့ ရလဒ္မ်ားနဲ႔ က်ေနာ္ ေမြးေန႔တခုကို ျဖတ္သန္းခဲ့ျပန္ပါၿပီ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ကုိယ့္ဇာတ္ထုပ္နဲ႔ကိုယ္ေတာ့ က်ေနာ္လဲဇာတ္လိုက္မင္းသားေပါ့ဗ်ာ။ဒီလိုနဲ႔ ဒီကဗ်ာ ကို က်ေနာ္ေရး ျဖစ္ပါတယ္။
က်န္တာေတာ့ မိတ္ေဆြတို႔အလုိအရသာျဖစ္ပါေစ့မယ္။
အားလုံးကို ခ်စ္ၾကည္ေလးစားလ်က္
ခ်မ္းေျမ့ရႊင္လန္းၾကပါေစ
(စာေရးသူ)


ဇာတ္လိုက္မင္းသား
(ေမြးေန႔တခုကိုျဖတ္သန္းျခင္း)

စစ္ပြဲဟာ
၅၁-ႏွစ္ ရွည္ခဲ့ၿပီ။

သူတျပန္ ကုိယ္တျပန္
ကံၾကမၼာ လက္ရည္စမ္းပြဲမ်ား၊

ေရႊတြဲလြဲ ေငြတြဲလြဲ
ခဲခဲ့ေလသမွ်
အညိဳအမည္းစြဲေပါ့
ခ်စ္လွစြာေသာ
ေလာကဓံေမြးဖက္ႀကီးရဲ႕
က်ီစားသန္ပုံ ေပ်ာ္ေမာဖြယ္ပင္။

ဘယ္သူသိႏိုုင္မလဲ
စကားေမးျပန္မရတဲ့ အခ်စ္မ်ား
ေနာက္ထပ္စစ္ပြဲေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား၊

ကိုယ့္ဇာတ္ထုပ္နဲ႔ကိုယ္ ဇာတ္ရုပ္က်ရာ။

အို . . အနာဂတၱံ
သင္ခင္းေပးမယ့္ လမ္းအတိုင္းသာ....။

(ခင္လြန္း)