စာဖတ္သူသို႔....
ယာယီဆိုၿပီးေရာက္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းေလးထဲမွာ က်ေနာ္္ ေဆာင္းရတုသုံးလီ ျဖတ္ခဲ့ရပါၿပီ။ ေတာင္ခိုး ေတာင္ေျခတခြင္လုံး ႏွင္းေတြဖုံးလိုက္လာၿပီဆိုမွျဖင့္ အေအးဓာတ္ကလဲ အ႐ိုးခိုက္ေအာင္က်ီစယ္ေတာ့တာ ပါပဲဗ်ာ။ အထူးသျဖင့္ ဒီလိုဒီဇင္ဘာေပါ့ေနာ္။
ဒီအခါ ထင္းမီးဖိုေလးေတြကိုယ္စီဖိုၾက၊ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြ ေတာေရာက္ေတာင္ေရာက္ ေျပာၾကနဲ႔ ေဆာင္းရဲ႕ရင္ခြင္ကိုျဖတ္သန္းၾကပုံကို ဒီကဗ်ာေလးနဲ႔ ေျပာျပတာပါ။
မူလက ကဗ်ာရွည္ပါ၊ ဒါကိုေခတ္ၿပိဳင္၀က္ဆိုက္စာမ်က္ႏွာေပၚတင္တဲ့အခါ နည္းနည္းပါးပါး တို႔ထိျပင္ဆင္ခဲ့ပါ
တယ္။ဒါကို မိတ္ေဆြတို႔ဖတ္ဖို႔ တင္ဆက္လိုက္တယ္။(စာေရးသူ)
ယာယီႏွင္းမ်ား
ႏွင္းေတြ။
လာရာကိုေက်ာခိုင္းလို႔
တံတိုင္းျခားခံလိုက္ရတဲ့ ေတာင္တန္းေတြေအာက္
ညိႇဳ႕ကြင္းမိသားေကာင္ေတြ
ေထာင္ေခ်ာက္မိေနတာ မဟုတ္ဘူး
ဒါ ...
စစ္ပန္းသြားတဲ့ အေခါဘဏီတပ္ႀကီး
နားေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး
အိပ္မက္ကိုယ္စီပ်ဳိးလို႔
အ႐ိုးကိုဆံထုိးလုပ္လိုသူေတြနဲ႔
ကမ္းလြန္ေရႊမုဆိုးတို႔ရဲ႕
စခန္းေထာက္ရာလို႔ဆိုဆို
ကိုလံဘတ္အလိုအရေျပာရရင္
သူတို႔အာေငြ႔နဲ႔ ရြက္လႊင့္ထြက္ခြာရာဆိပ္ကမ္း။
ေသခ်ာတာက
အေမတျခား သားတျခား
အိပ္ရာတျခား အိမ္တျခား
ခ်စ္သူတျခား ပါးတျခား
အဓိပၸာယ္ေထြေထြျပားျပားမွာ
နတ္ေနကိုင္းသားေတြအမ်ားသားရွိရာကလာတဲ့
တတိယကမၻာသားေတြပါ။
ဒီလုိေဆာင္းဆုိရင္
ဒုကၡကိုေရွ႕တင္ကစားၾကရတဲ့ပြဲမွာ
အသားငတ္တာကလြဲလို႔
စကားငတ္တာကလြဲလို႔
အသားပတ္တဲ့ေဆာင္းဟာ
ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆိုးၿပီဆုိရင္
ထုံးဓာတ္မ်ားတဲ့ေရကို
ထင္းမီးဖိုနဲ႔ နာနာႀကိဳၿပီ။
ဒီလိုေဆာင္းဆုိရင္
ႏွင္းေ၀ေ၀ၾကား
အေပါစားဗီဒီယိုကားရဲ႕
ျဖစ္ကတတ္ဆန္းဆက္တင္ထဲကလို
ပုဆိုးၿခဳံေဆးလိပ္တဖြားဖြားနဲ႔
ထင္းေကာက္သူေကာက္
ေဘထုပ္ထည္တဖားဖားနဲ႔
လမ္းေလွ်ာက္သူေတြက ေလွ်ာက္
တခ်ဳိ႕ေတာပန္းေလးေတြေကာက္လို႔
တခ်ဳိ႕က် ထင္းမီးပုံတဖြားဖြားေဘး
သိုက္စာဖတ္ရာ နားေထာင္ေငးလို႔။
သည္လိုေတာခန္းေတာင္ခန္း
တေထာက္စခန္းပဲဆိုဆို
စင္တင္ကဇာတ္ထဲက ျပဇာတ္မင္းသားဆန္ေနသူေတြဟာ
အခ်ီအခ် ဒိုင္ယာေလာ့ခန္းဆိုရင္
ကိုယ့္လူမ်ားက ေခ,သူေတြမဟုတ္
တခ်ဳိ႕ ျမန္မာျပည္အေရး
သူတို႔ေသြးနဲ႔ေရးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္း
တခ်ဳိ႕ သူတို႔အသက္
တိုင္းျပည္အတြက္ စြန္႔လႊတ္ထားခဲ့ပုံအေၾကာင္း
တခ်ဳိ႕ မိပစ္ဘပစ္ ခ်စ္သူပစ္ၿပီး
ႏိုင္ငံကုိခ်စ္စိတ္န႔ဲ အတိတ္ကို ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေၾကာင္း
..........
..........
..........
အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြ ေဟာင္းႏြမ္းေႂကြလဲ
ေသြးထဲသားထဲ ႏႈတ္ဖ်ားစြဲကာ ေသရာပါေလ။
အင္း ....
သူ႔အေၾကာင္းေျပာရင္
ကိုယ့္အေၾကာင္းလဲ ေျပာျပန္ၾကလိမ့္မယ္
ထားေတာ့။
တေငြ႔ေငြ႔ေလာင္သြားတဲ့ရက္ေတြလို
ေနာက္ဆုံးအံသြားနဲ႔ခဲထားတဲ့ေပါ့လိပ္တိုကို
စကၠဴပတ္ခြာလိုက္ခ်ိန္
“သုခိတာ” တဲ့
(ဒုတိယဘာသာစကားေအာက္ ဒို႔ေတြ ခိုလႈံေနရပုံမ်ား)
သုခိတာ ေဟာႏၱဳ ဒုကၡာ မု စၦ ႏၱဳ
ဆင္းရဲဒုကၡအေပါင္းမွ လြတ္ေျမာက္ၾကေစသတည္း ။ ။
(ခင္လြန္း)
ေကာင္းပါတယ္။ မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး။ ခံစားရပါတယ္။
သံမံတလင္း ေအးစက္စက္မွာ
အ၀တ္မဲ့ ပက္လက္ လဲေလ်ာင္းမိလိုက္သလိုပဲ...
------
စကားမစပ္ ....
ေခါမဏီ မဟုတ္
အေခါဘဏီတပ္-လို႕ စာလံုးေပါင္းတယ္... ထင္ပါတယ္။
စာလုံးေပါင္းတဲ့ကိစၥက တခါတေလ တခုခုကိုဟန္႔တားေနသလိုပါပဲဗ်ာ။
က်ေနာ္လဲ အဲဒီလို သတ္ပုံမွားရင္ ေနမထိထိုင္မထိ ခံစားရတတ္ပါတယ္။
ဒီတခါေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါ။ ေနာက္ေနာင္ သတိထားေရးပါ့မယ္။
ခင္လြန္း