ခ်စ္တဲ့ စာမိတ္ေဆြ
၂၀၀၇ စက္တင္ဘာ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးလြန္ကာလက ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ။ ျပန္လည္တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။
ကဗ်ာေရးသူ



မိစၦာေခ်ခၽြတ္ခန္း

ဒီလမ္းကိုဆက္မေလွ်ာက္ရင္
ေတာထလာေတာ့မယ္

ေပတရာမွာ
နာနာဘာ၀ေကာင္ေတြရပ္လို႔
အရိပ္မည္းႀကီးထုတ္ခ်င္းခပ္ထားသလို
မာေတာင့္ေတာင့္
ရပ္လို႔ ။

မုန္တိုင္းမလာမီၿငိမ္သက္ျခင္း၌
ကိုယ့္တေစၦကိုယ္အေျခာက္ခံရသူေတြမွာ
အရိပ္ေပ်ာက္ေလးက်လာတာကအစ
ေသနတ္နဲ႔ ထိုးထိုးပစ္ေနရ။

ၿမဳိ႕ႀကီးေတြက
မဟာၾသသဓေဆးႀကီးမွီ၀ဲရင္း
ဗီတာမင္ေတြျပည့္စုံၿဖိဳးကာ
ေမတၱာဓာတ္မ်ား
ငြားငြားစြင့္စြင့္
ပြင့္လို႔။

သူ႔ကြန္ယက္သူ
ဖြင့္ေဖာက္ခဲ့ရာ
လမ္းေျမႇာင္ လမ္းသြယ္ လမ္းမမ်ား
ဆူေ၀ဖိတ္လွ်ံက်
စၾကဖန္ေျပာင္းလွည့္ကာ
အံ့ဖြယ္နင္းႀကိတ္ ခ်ီခဲ့ၾက။

နာနာဘာ၀ေလေလာ ...!
အို မီးသတ္သမား အတုအေယာင္တို႔
အို ေမာင္အေယာင္ေဆာင္ မယ္အေယာင္ေဆာင္အေပါင္းတို႔
အို မိစၦာဒိ႒ိတို႔အယူကို ယူၾကကုန္သူအေပါင္းတို႔
မိစၦာတို႔၏အမိန္႔ကို မ်က္ေစ့စုံမွိတ္ လိုက္နာေနသူအေပါင္းတို႔
ရာဇ၀င္စြပ္ေၾကာင္းႀကီးေတြေပၚက
ဖယ္ၾက ရွားၾကေလာ့
“ အို ခ်စ္သား အဂုၤလိမာလ
သင္သာ သံသရာမွာ
မတန္႔မနား မေမာမပန္း ေျပးေနသူ ” တဲ့
တရားကို ျမင္ေအာင္ ရႈေလာ့

အေလနေထာတို႔
အျမစ္စြဲေနတဲ့ အနာ့ပဆုပ္ႀကီးကို
ျမင္ေအာင္ ႐ႈၾကေလေလာ့...

ယဇ္ေကာင္ကိုယ္တိုင္ကေတာ့
သူ႔နားထင္ သူေျပာင္း၀ေတ့ရင္း
ဇာတ္သိမ္းခန္းကို
ေသမင္းထံ သံႀကိဳးပို႔ႏွင့္ၿပီ။ ။

ခင္လြန္း
ေအာက္တိုဘာ၊ (၇)၊ ၂၀၀၇